Tytuł: Siostry niezapominajki. Skarb Lucilli
Autorzy: Di Gregorio i Barbucci
Wydawnictwo: Egmont
Dla kogo: na moje oko, tak 7+.
O czym: Siostry są na koloniach na wybrzeżu Atlantyku. Brzmi pięknie, ale dziewczyny czują się trochę jakby były tam za karę. Głównie dlatego, że to już późna jesień więc wybór możliwych aktywności nie rozpieszcza. Najtrudniej jednak odnaleźć się na tych koloniach najmłodszej siostrze. Wśród dzieci czuje się samotna i niezrozumiana. Dopiero kiedy ucieka na plażę i przebywa ze zwierzętami, czuje się na miejscu.
Jak wiecie jednak z poprzednich części, siostry niezapominajki nie lubią się nudzić. I tym razem znajdują sobie zajęcie. Okazuje się, że w tej miejscowości mieszkała ich daleka krewna i postanawiają się o niej dowiedzieć więcej. Okazuje się, że była ona bardzo podobna do najmłodszej Niezapominajki. A poszukiwania doprowadzają dziewczyny do prawdziwego skarbu, a być może nawet ratują im życie.
Plusy: pięknie zilustrowana, wciągająca przygoda. W sposób bardzo naturalny przedstawione życie w rodzinie, gdzie nie wszystko jest idealne, a siostry mimo że się kochają, często też się nie rozumieją i kłócą. Plus za poruszenie tematu związanego z poszukiwaniami genealogicznymi, muszę przyznać, że ostatnio ten temat bardzo mnie zajmuje. Plus też za wciągającą fabułę i umiejętne budowanie napięcia, stopniowe odkrywanie kolejnych zagadek. Po raz kolejny też plus za to, że to komiks o silnych dziewczynach, które nie czekają na księcia na białym koniu. Ogólnie bardzo polecam.
Minusy: Nie zauważyłam.
