Jeśli czytacie tego bloga, to pewnie nie macie wątpliwości, co do tego, że biografie dla dzieci są świetnym źródłem wiedzy.
Seria: Najwybitniejsi naukowcy
Tytuł: Hypatia. Prawda w matematyce. – Pasteur. Rewolucja drobnoustrojowa.
Autorzy: Jordi Bayarri, Dani Seijas
Wydawnictwo: Egmont
Dla kogo: dla dzieci 6 do 12 lat. Może też być dobrym uzupełnieniem lekcji historii, przyrody czy matematyki dla starszych dzieci, ale prawdopodobnie nie będą już one uważały tej lektury, za czytanie dla przyjemności.
O czym: Jak to biografia – o życiu tytułowych bohaterów. Hypatia żyła na przełomie IV i V wieku w Aleksandrii. Tam też zajmowała się matematyką, astronomią, filozofią… A być może i innymi dziedzinami nauki, bo o jej życiu, tak naprawdę nie do końca wszystko wiemy. Ta część poza życiem i dokonaniami głównej bohaterki, w dużej mierze porusza też temat historii chrześcijaństwa i Cesarstwa Rzymskiego.
Pasteura chyba nie muszę nikomu przedstawiać. Jednak czytając komiks można się dowiedzieć, że jego dokonania naukowe to znacznie więcej niż proces pasteryzacji, a wpływ jego badań na naukę był naprawdę duży.
Plusy: Tak jak pisałam już odnośnie pierwszych dwóch tomów w tej serii – plus za pokazanie dzieciom świata nauki, tego jak naukowcy różnymi drogami dochodzili do swoich ważnych wniosków. Plus za kształtowanie w dzieciach przekonania, że nauka jest fajna, ciekawa, ważna.
Podoba mi się też pomysł zamieszczenia biografii osób występujących w książce i podsumowań życia głównych bohaterów. W ten sposób, łatwo dowiedzieć się czegoś więcej, jeśli temat nas interesuje lub coś wydaje się niejasne. Jednocześnie sama fabuła pozbawiona jest przeciągania, przydługich wprowadzeń, nazbyt edukacyjnego tonu.
A na tych dwóch zeszytach dodatkowo bardzo dobrze widać, jaki wpływ na osiągnięcia naukowe ma odpowiednie środowisko. Jeśli ludzie sobie pomagają, to wspólnie mogą osiągnąć znacznie więcej niż w pojedynkę. Jeśli jednak ciągle dążą do konfliktów i zdobywania władzy, to wszystko – włącznie z nauką – na tym cierpi.
Minus: Do książki o Pasteurze nie mam chyba zastrzeżeń. Natomiast „Hypatia” wydaje mi się miejscami trochę chaotyczna. W jednym miejscu historia Rzymu, w innym historia cheścijaństwa… Życie i osiągnięcia naukowe bohaterki są tak trochę poupychane, to tu, to tam. I szczerze mówiąc – jako że nie znałam tej pani wcześniej – po przeczytaniu komiksu nie do końca byłam pewna, czym ona tak naprawdę się zajmowała. Na szczęście z pomocą przyszedł mi biogram zamieszczony na końcu książki.
