Dzisiaj bardzo prosta, ale jednocześnie ciekawa gra.
Tytuł: Recto Verso
Wydawnictwo: Egmont
Dla kogo: Wydawnictwo mówi 8+. Wydaje mi się, że jest to dość dobre odzwierciedlenie potrzebnych do tej gry umiejętności. Fajnie się sprawdzi też jako gra dla samych dorosłych.
Zasady gry: Gra składa się z planszy, kart z zadaniami, drewnianych klocków różnych kolorów i kształtów, do tego są też kafelki reprezentujące barwy graczy, oraz monety do przydzielania punktów.
Kartę wkładamy w specjalny stojak w planszy, tak by każdy z graczy (a w jednej turze może grać tylko dwóch graczy) widział tylko jedną jej stronę. Kiedy już karta pojawia się w stojaku, włączamy stoper i gracze muszą jak najszybciej ułożyć to, co widzą. Problemem jest to, że układają tak naprawdę jedną budowlę, która z jednej strony wygląda inaczej niż z drugiej. Muszą się więc między sobą komunikować i kombinować tak, żeby wyszło tak jak na obrazku. Kiedy któryś z graczy widzi już obrazek taki jak trzeba – krzyczy „Recto”. Kiedy i z drugiej strony wszystko jest jak na karcie, drugi gracz odpowiada „Verso” i można zatrzymać stoper i sprawdzić ile punków przyznają sobie zawodnicy (oboje dostają tyle samo punktów).
Jeśli gra więcej niż dwóch graczy (gra przewidziana jest na 2-6 graczy) po każdej rozgrywce zmieniamy rozgrywających. O tym, kto będzie budował z nami w parze decyduje wylosowany żeton z kolorem zawodników.
Wygrywa osoba, która nazbiera najwięcej punktów.
Plusy: Proste zasady, które można szybko i łatwo wytłumaczyć. Rozgrywka jest dość szybka i dynamiczna, chociaż obawiam się, że przy większej liczbie osób, kiedy trzeba czekać na swoją kolej, może się niekiedy dłużyć.
Gra ćwiczy sprawną komunikację i współdziałanie, bo bez tego nie da się ułożyć odpowiedniej budowli.
Fajnie, że są dwa poziomy gry. Na początku można wybrać łatwiejszy, a z czasem i nabywaniem sprawności, można dodać kolejny klocek i wyzwanie znów staje się prawdzie.
Plus też za dużą ilość kart, których tak naprawdę chyba nie da się zapamiętać, więc grać można wielokrotnie.
Ze względu na samą budowę gry i zadanie jakie jest tu do wykonania, gra świetnie też rozwija wyobraźnię przestrzenną, wpływając tym samym na umiejętności matematyczne dziecka (i dorosłego).
Minusy: Żeby zabawa była sprawiedliwa, dobrze jest, żeby zawodnicy nie widzieli żadnej ze stron karty z zadaniem przed rozpoczęciem rundy, ale karta ma obrazek-instrukcję z jednej i z drugiej strony, jak więc ją położyć, tak żeby nie podglądać? Początkowo mieliśmy z tym problem, ale ostatecznie zdecydowaliśmy się po prostu wyciągać karty ze spodu kupki. Brakuje mi takiej podpowiedzi w instrukcji. Poza tym – nie mam zastrzeżeń.
